در سال 1920، تقریباً تمام خانه‌های سوئیسی در کاتالوگ خود یک محصول گران‌بها را داشتند که صریحاً به عموم زنان اختصاص داده شده بود. به عنوان مثال، Vacheron & Constantin، مدل‌هایی با قاب‌های بیضی شکل تزئین شده با سنگ‌های قیمتی در امتداد کل امتداد بند ارائه می‌کند، در حالی که Audemars Piguet طیف گسترده‌ای از خلاقیت‌های پلاتین و الماس را با دستبندهای پیوندی مفصلی یا تسمه‌های پارچه‌ای ارائه می‌دهد.
بسیاری از جواهرسازان در پاریس و لندن ساعت sveston طلایی به‌طور فزاینده‌ای کوچک‌تر تولید می‌کنند، در حالی که کارتیه، به لطف پیشرفت‌های فنی به‌دست‌آمده در سال‌های اخیر، قادر به تولید مدل باگت است که با قاب بسیار نازک و شکل بسیار کشیده مشخص می‌شود.
مدلی که عمر طولانی و موفقیت زیادی داشت تا جایی که در سال 1938 آلبرت لبرون رئیس جمهور فرانسه آن را به عنوان هدیه ای نماینده کشورش برای عروسی ملکه الیزابت انتخاب کرد.
دستنبد ساعت طلا موجب شد طرفداران زیادی را به خود جلب کند.
انقلاب سلیقه مد جواهرات عمیقاً تغییر می کند، الماس ها اغلب با زمرد، یاقوت، یاقوت کبود یا جواهراتی که تا به حال به ندرت استفاده می شد، مانند کریستال سنگی، یشم، اونیکس و لاجورد به هم می پیوندند یا جایگزین می شوند.
پارامترهای زیبایی‌شناختی جدیدی که امکان تعامل هندسه‌های خارق‌العاده و طرح‌های به سبک شرقی را فراهم می‌کنند، سپس توسط سبک جواهرات و اشیاء یافت شده در مقبره فرعون توتانخ آمون، یک کشف باستان‌شناسی از سال 1922 که در آن زمان پیشنهاد قوی داشت، پیشنهاد می‌شود.
ساعت‌های مچی اکنون به اندازه دستبندهای جواهرات واقعی ارزشمند شده‌اند: قسمت تزئین شده تا سگک بسته شدن یا تا خود صفحه امتداد دارد.
الگوهای دکو همچنین امکان قرار دادن ساعت‌های کوچک را در کیسه‌های عصرانه فراهم می‌کنند، مانند «دومینو» که در گوشه‌ای از «minaudiere» ظاهر می‌شود، یک کیف آرایشی با محفظه‌هایی که توسط Van Cleef & Arpels در سال 1929 ایجاد شد.
