شاخه نبات ها با تعطیلات، سال نو یا تولد مرتبط هستند، شیرینی ها “خارج می شوند” ، دور از دسترس کودکان قرار می گیرند و دقیقاً در روزهای تعطیل روی میز قرار می گیرند.
حالا می‌توانیم هر روز شاخه نبات بخوریم، اما با این حال صدای خش‌خش لفاف‌هایشان را به‌عنوان نوید معجزه، هدیه و تبریک می‌دانیم.
شاخه نبات عقد یا شیرینی هایی با پوشش شاخه نباتی هستند که در آن زمان به آنها لعاب می گویند یا آنهایی که شاخه نبات حداقل 45 درصد از خود آب نبات را تشکیل می دهد، اینها می توانند برای مثال ترافل باشند.
شاخه نبات ها در درجه اول با ترکیب مواد پر کننده متمایز می شوند.
پر شدن چنین شیرینی هایی با جوشاندن شربت شکر با شیر به دست می آید.
اهی اوقات بدون شیر انجام می شود، پوره میوه یا توت، وانیلین، همان شاخه نبات، برخی طعم های دیگر مانند مرکبات را می توان به فاج اضافه کرد. همه ما شیرینی سیترون را با فاج لیمو و آیسینگ شاخه نباتی به خوبی به یاد داریم.
این فیلینگ از بادام له شده با شربت شکر درست می شود. توده مارسیپان بسیار شیرین، سیر کننده، چرب است.
میوه های شیرین، میوه های خشک، برخی ادویه ها، طعم دهنده ها را نیز می توان به شیرینی ها اضافه کرد.
از آجیل بو داده تهیه می شود، آنها می توانند انواع مختلفی داشته باشند: فندق، بادام، بادام هندی، گاهی اوقات بادام زمینی. آجیل ها را در آرد خرد کرده و با پودر قند مخلوط می کنند.
پس از آن، کره کاکائو به جرم اضافه می شود (شاید کره جامد دیگری) این پایه است، پس از آن، میوه ها، انواع توت ها، کارامل، تکه های شاخه نبات، خرده های ویفر و غیره را می توان در چنین پرکننده قرار داد.
پر کردن پرالین اغلب در آب نبات های جعبه یافت می شود و آب نبات در بسته بندی های آب نباتی که بر حسب وزن فروخته می شوند نیز می توانند با پرالین باشند.
