خرما – در واقع نخل خرما (نخ خرمای واقعی) که در بالا در مورد آن صحبت کردیم.
در جزایر قناری، در واحه های صحرا، عربستان و غرب آسیا پراکنده شده است.
خرما حاجی آباد به صورت میوه و خشکبار رایج است.
اعراب برای رسیدن به میوه دهی موفق تر، از همان اوایل دوران باستان، بلال های نر بریده شده را به درختان ماده آویزان می کردند و بدین ترتیب به گرده افشانی و لقاح کمک می کردند.
نخل خرما (که ققنوس یا نخل خرما نیز نامیده می شود) دارای 14 تا 17 گونه نخل از آفریقا و اوراسیا است.
این می تواند هم درخت باشد و هم درختچه های چمباتمه دار با برگ های پینی، بیشتر گونه ها درختان تک تنه هستند، اما گونه هایی با چند تنه وجود دارند.
در زیر لیستی از شناخته شده ترین گونه ها آورده شده است؛ خرما بدون ساقه؛خرمای آندامان – در جزایر آندامان و نیکوبار رشد می کند.
خرما قناری یا خرمای قناری – درخت خرمایی تا ارتفاع 15 متر با تنه ای که قطر آن به 1 متر می رسد، میوه ها زرد نارنجی و کوچک هستند.
خرما لوریرو – به نام گیاه شناس پرتغالی ژائو د لوریرو نامگذاری شده است. در جنوب شرقی و جنوب آسیا رشد می کند.
واگرایی خرما یا نخل خرما واگرا – گونه ای آفریقایی تا ارتفاع 9 متر است.
این گیاه دارای ساقه های متعددی است که هر کدام از مرکز خوشه به سمت بیرون منحنی می شوند. رنگ میوه – از زرد تا قرمز؛
خرما روبلین یا نخل خرمای روبلین گونهای بومی لائوس است که تا 3 متر ارتفاع دارد و دارای تنههای متعددی است که هر کدام از مرکز خوشه به سمت بیرون منحنی میشوند.
میوه ها سیاه هستند، این گیاه به عنوان یک گیاه آپارتمانی رشد می کند.
کوه خرما یا کوه خرما – گونه ای از هند با ارتفاع تا 8 متر میوه ها قرمز تیره هستند.
خرمای وحشی – گونه ای هندی که برای تهیه شراب نخل “تاری” استفاده می شود.