چندین نوع میوه در تولید محصولات با ارزش افزوده مانند مربا بالنگ خانگی مورد استفاده مجدد قرار گرفته است.
مرباهایی که از اختلاط میوه ها با یکدیگر و غنی شده با مواد دیگر تهیه می شوند، به دلیل طعم بهتر و ارزش غذایی بالا، از دیرباز مورد استقبال مصرف کنندگان قرار گرفته اند. محمد و همکاران (2012) مربا را از ضایعات هندوانه با ترکیبات مختلف پوست، شکر و طعم های مختلف تهیه کرد. ترکیب پوست و شکر به نسبت 1:1 و طعم توت فرنگی بر اساس آنالیز حسی و فیزیکوشیمیایی مربای قابل قبولی را به دست آورد.
مربا را از آلو سیاه تولید کردند و خواص فیزیکوشیمیایی و تغذیه ای و مقبولیت مصرف کننده را تعیین کردند. مشخص شد که با طعم بالا و قابلیت پخش خوب قابل قبول است. شاه و همکاران (2015) کیفیت کلی مربای تهیه شده با مخلوط سیب و زیتون و تأثیر نگهداری و درمان بر روی آن را در فواصل 15 روزه به مدت 3 ماه مورد مطالعه قرار داد.
نتیجه گیری شد که اسیدیته قابل تیتراسیون، محتوای قندهای کاهنده و TSS افزایش یافت، در حالی که pH و محتوای قندهای غیرکاهنده در طول نگهداری کاهش یافت. Jayabalan و Karthikeyan (2013) روی کیفیت حسی مربای آلوورا کار کردند و مواد تشکیل دهنده (پکتین قند آب آلوورا و اسید سیتریک) را با روش سطح پاسخ بهینه کردند.
آنها همبستگی رضایت بخشی بین مقادیر واقعی و برازش مدل پیدا کردند. جیسوال و همکاران (2015) خواص فیزیکی میوه جامون (Syzygium cumini) را برای تسهیل عملیات پردازش و پردازش آن مورد مطالعه قرار داد. آنها مربا را از میوه جامون تهیه کردند و آن را با سایر مرباهای میوه تجاری از نظر تجزیه و تحلیل تقریبی، فنل کل، ویسکوزیته و فعالیت آنتی اکسیدانی مقایسه کردند.
نتایج نشان داد که ترکیب و ویسکوزیته تقریبی مربای جامون نزدیک به مرباهای تجاری بوده و دارای ترکیبات فنلی و آنتی اکسیدان بیشتری است. شهنواز و شیخ (2011) رفتار رئولوژیکی آب جامون، کدو حلوایی و مربا را در ترکیبات مختلف مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که رفتار رئولوژیکی کدو حلوایی و آب جامون آماده نوشیدن قابل توجه است در حالی که ویژگی های کیفی مربا ضعیف است.
